1921 – otwarcie pierwszej w Polsce szkoły teletechnicznej. Kurs objął 25 uczniów. Wykłady i zajęcia praktyczne odbywały się w siedzibie Dyrekcji Poczt i Telegrafów przy ul. Miodowej 22 w skromnym pomieszczeniu na 3 piętrze.
1923 – Dyrekcja Poczt i Telegrafów a wraz z nią szkoła przenosi się na Pl. Napoleona 10 (obecnie Pl. Powstańców Warszawy) do gmachu obok Poczty Głównej, gdzie ma swoją siedzibę do roku 1932.
1925 – Państwowa Szkoła Teletechniczna przyjmuje już charakter typowej szkoły średniej, zawodowej o 2-letnim kursie nauki i 8-miesięcznej praktyce. W roku szkolnym 1928/29 otwarto równoległą klasę, przyjęto ponad 100 kandydatów. Szkoła stanowiła kuźnię wiedzy technicznej. Procent kończących szkołę w stosunku do liczby przyjętych był często niewielki. W roku 1928 zgłosiło się 380 kandydatów, przyjęto 104. W następnym roku na 341 przyjęto 120. W dniu 29 czerwca 1931 r. szkoła otrzymała sztandar, który zaginął.
1932 – Szkoła została przeniesiona do nowo wybudowanego gmachu Telegrafów i Telefonów Międzymiastowych przy ul. Nowogrodzkiej róg Poznańskiej (obecnie GUTM). Wraz ze zmianą lokum polepszyły się warunki nauczania. Wprowadzono nowe specjalizacje. Zgodnie z planem Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego przewidziano dwa typy szkół zawodowych: czteroletnie gimnazjum i trzyletnie liceum.
1937 – PST przekształciła się w Państwowe Liceum Telekomunikacyjne, które dawało maturę z tytułem technika po uprzednim ukończeniu czteroletniego gimnazjum (mała matura). W ostatnim roku szkolnym przed wybuchem wojny Liceum Telekomunikacyjne składało się z dwóch klas i liczyło 99 uczniów, a w istniejącym jeszcze PST było ich 161.
W czasie okupacji Niemcy usunęli szkołę z gmachu przy ul. Nowogrodzkiej do gmachu zamkniętej Politechniki. Dyrektorem szkoły był początkowo prof. Witold Nowicki, a następnie prof. Roman Trechciński. Nauczyciele oraz uczniowie brali czynny udział w pracy konspiracyjnej i walce z okupantem. Absolwent szkoły Zbigniew Gęsicki zginął po akcji na kata Warszawy Kutscherę, a Bronisław Hellwig i Eugeniusz Schielberg brali udział w wielu akcjach
sabotażowych i zamachach na zbrodniarzy hitlerowskich. Dyrektor szkoły prof. R. Trechciński został zamordowany przez Niemców na terenie Politechniki, a prof. Nowicki był więziony w obozie koncentracyjnym Stuthoff.
1945 – po zakończeniu wojny władze szkolne podjęły starania o zorganizowanie na nowo Szkoły Teletechnicznej. Wojna pozostawiła wielkie spustoszenie w szeregach pracowników telekomunikacji. Aktualne potrzeby wynosiły 2100 techników i 3800 mechaników. Koniecznością było zorganizowanie skróconego kursu szkolenia. 1 czerwca 1945 r. wznowiono dwuletnią Szkołę Teletechniczną, kształcącą teletechników. Szkołę zlokalizowano w gmachu Instytutu Telekomunikacyjnego przy ul. Ratuszowej 11. Dnia 1 września 1945 r. rozpoczął się nowy rok szkolny. W gimnazjum znalazło miejsce 110 chłopców. W liceum zaś uczyło się 72 uczniów. Pierwsi absolwenci z tytułem technika opuścili szkołę w 1947 r.
1954 – z dniem 1 września połączono istniejące szkoły w jedną pod nazwą
TECHNIKUM ŁĄCZNOŚCI Nr 1
1959 – Technikum otrzymało siedzibę w gmachu przy ul. Poznańskiej 6/8.
– przeniosło się do budynku przy al. Stanów Zjednoczonych 24.
W ramach Zespołu Szkół Łączności działały szkoły: Technikum Łączności, Zasadnicza Szkoła Zawodowa, 3-letnie Technikum Łączności (po ZSZ), Liceum Techniczne oraz Policealne Studium Łączności.
1995 – Przy ZSŁ powstało XCVI Liceum Ogólnokształcące i XII Liceum Profilowane.
2002 – ZSŁ przemianowano na ZESPÓŁ SZKÓŁ Nr 37 im. Agnieszki Osieckiej
Obecnie w skład Zespołu wchodzą:
Technikum Łączności im. prof. Janusza Groszkowskiego
XCVI Liceum Ogólnokształcące im. Agnieszki Osieckiej
2019 – Zespół wrócił do historycznej nazwy ZESPÓŁ SZKÓŁ ŁĄCZNOŚCI W WARSZAWIE, w którego skład wchodzą
Technikum Łączności im. prof. Janusza Groszkowskiego
XCVI Liceum Ogólnokształcące im. Agnieszki Osieckiej
